Уйғонмоқчи эдим саҳарлаб,

уйғоқлигимни билиб қолдим.

Зилол сувга босганимда лаб,

чанқоқлигимни билиб қолдим.

Кўнгил сундим гоҳ пиёлага,

руҳим чайдим сўнг шалолага.

Талпиндиму муштоқ далага,

ирмоқлигимни билиб қолдим.

Дашт-далада кечди болалик,

кўрганим даштлигу далалик.

Пахталик, пиллалик, тиллалик

қашшоқлигимни билиб қолдим.

Эртак тинглаб ўсдим кўрпада,

билим олдим турфа-турфа-да,

улуғ зотлар ёйган сурпада

урвоқлигимни билиб қолдим.

Шўроларнинг замонин кўрдим.

Мустақиллик давронин сурдим.

Икки аср, икки даврдин

сабоқлигимни билиб қолдим.

Бу ҳаёт тинимсиз қайради,

кертилсам – ёвларим яйради.

Боқ, қинғир у тиғлар қайдадир?

Қайроқлигимни билиб қолдим.

Ёшлик – сайёр, кексалик – турғун,

сарватларни келарди кўргим.

Вале, боқиб кўнглимга бир кун –

завроқлигимни билиб қолдим.

Руҳлансам (бунча бесабр мен!) –

Ҳаволадим мисли абр, мен.

Ҳолбуки, ернишин қабрмен –

тупроқлигимни билиб қолдим.

Битибдирман бир нечта китоб –

умрим саволларига жавоб.

Барибир ҳам, негадир шу тоб

жумбоқлигимни билиб қолдим.

Эл-юртим, кўрк бўлгил очунга!

Кафтларим дуога очилган

ва лекин бармоқлар сочилган –

тарқоқлигимни билиб қолдим.

Бирлашинг, сирлашинг, бармоқлар;

юзга нур улашинг, бармоқлар;

яшайлик Ватанни ардоқлаб,

ардоқлигимни билиб қолдим.

Уйғонмоқчи эдим саҳарлаб,

уйғоқлигимни билиб қолдим...

Ғулом МИРЗО